Ale podroz trwa dalej...

Uff... Utrata 14 GB zdjec nadal boli i zapewne nie przestanie. Ale pomalu wychodze z otepienia, zaczynam sensownie myslec i jako tako - dzialac. Niewykluczone, ze czekaja mnie spore zakupy, co tez niestety oznacza, ze pewne niesmiale pomysly, ktore od jakiegos czasu bladzily po mej glowie, zapewne do skutku nie dojda... 

Chociaz... :P

Dzis zadzwonil do mnie Tata, ktory jest obecnie na wycieczce w Ameryce Poludniowej. Slyszac, co zaszlo, zapytal jedynie, czy posiadam wystarczajace finanse, zeby kupic nowy tablet... Chyba nie bardzo pomyslal, ze moglabym bloga zawiesic :) Kilkakrotnie powtorzyl tez, bym sie nie zalamywala - zeby to bylo jasne: o zalamywaniu sie nie ma mowy, bez przesady. Jest mi po prostu mocno przykro. Ale podroz trwa dalej. Pierwsze, co zrobilam po kradziezy, to poszlam zakupic ladowarke do telefonu, co by mnie obudzil nastepnego dnia o 5 rano, bym mogla ruszyc tam, gdzie zaplanowalam... Inna rzecz, ze otepienie skutecznie wyplenilo ze mnie radosc z widokow andyjskich, a dodajac do tego przemoczone sandaly... Wrocilam tego samego dnia. 

Otepienie przeszlo w zlosc, a potem byl jeden moment, kiedy az sie w glos zasmialam - gdy odkrylam, ze moje slynne trampki tez zniknely :)) Nie wiem, czy to juz komedia czy jeszcze koszmar.

A brak butow najbardziej odbil sie na moim gardle (pora deszczowa). Problem mialam juz ze znalezieniem tenisowek w moim rozmiarze  - takze obecne szukanie trekow ociera sie o niemozliwosc. A na zewnatrz (na dworze/na polu) leje srogo... I chyba najsensowniejsze bylyby kalosze :/

Jestem w drodze do Cusco, skad idzie szlak na Machu Picchu. Z miejscowosci, w ktorej teraz jestem, tez mialam isc na calkiem sympatyczny trekking. Ale bez butow nie da rady. Niesmialo licze, ze w Cusco bedzie latwiej cos znalezc.

Co do bloga... Generalnie zastanawiam sie, czy go przywrocic. Poczytnosc spadla, nawet Goral juz tu nie zaglada :P Ale moze warto dla tych kilku wytrwalych czytelnikow, ktorzy teraz pisza mi maile, by nie przerywac i - pisac, pisac :) Zobaczymy, co uda mi sie znalezc w Cusco.

Coz, tak czy inaczej od czasu do czasu pisac bede, co by rodzine uspokajac, ze jeszcze przygody i slonce mi w glowie :P

P.S. A szczescie cos sie mnie ostatnio nie trzyma. Wlasnie doczytalam, ze od lutego zamykaja Camino del Inca, prowadzace na Machu Picchu. A ja jutro nad rancem laduje w Cusco! 02 lutego!... Ja chce do mamy.....
Juz komedia czy jeszcze koszmar? :))